آیا مدام نگران هستید؟ همیشه منتظر اتفاقات ناگوار هستید؟ نگران سلامت عزیزان خودتانید؟ همیشه دلشوره دارید و نمی توانید تمرکز خوبی داشته باشید؟ اگر این مشکلات را دارید این مطلب را از دست ندهید. همچنین می توانید تحت نظر بهترین متخصص شیراز مورد ارزیابی قرار بگیرید.
تجربه گاه به گاه اضطراب بخشی طبیعی از زندگی است.
با این حال، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب نگرانی و ترس شدید، بیش از حد و مداوم در مورد موقعیت های روزمره دارند. اغلب، اختلالات اضطرابی شامل دوره های مکرر احساسات ناگهانی اضطراب شدید و ترس یا وحشت است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد (حملات پانیک).
این احساس اضطراب و هراس با فعالیت های روزانه تداخل دارند. کنترل آن ها دشوار است، با خطر واقعی تناسب ندارد و می تواند برای مدت طولانی ادامه یابد. برای جلوگیری از این احساسات ممکن است از مکان ها یا موقعیت ها دوری کنید. علائم ممکن است در دوران کودکی یا نوجوانی شروع شود و تا بزرگسالی ادامه یابد.
نمونه هایی از اختلالات اضطرابی عبارتند از:
- اختلال اضطراب فراگیر
- اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیا اجتماعی)
- فوبیاهای خاص
- اختلال اضطراب جدایی.
شما می توانید بیش از یک اختلال اضطرابی داشته باشید. گاهی اوقات اضطراب، ناشی از یک وضعیت پزشکی است که نیاز به درمان دارد.
علائم
علائم و نشانه های رایج اضطراب عبارتند از:
- عصبی بودن، بی قراری یا تنش
- داشتن احساس خطر قریب الوقوع، وحشت یا عذاب
- افزایش ضربان قلب
- تنفس سریع (هیپرونتیلاسیون)
- عرق کردن
- لرزیدن
- احساس ضعف یا خستگی
- مشکل در تمرکز یا فکر کردن به چیزی غیر از نگرانی فعلی
- داشتن مشکل در خواب
- تجربه مشکلات گوارشی (GI).
- داشتن مشکل در کنترل نگرانی
- داشتن اصرار برای اجتناب از چیزهایی که باعث ایجاد اضطراب می شود
انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد:
آگورافوبیا: نوعی اختلال اضطرابی است که در آن می‌ترسید و اغلب از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی اجتناب می‌کنید که ممکن است باعث وحشت شما شود و باعث شود شما درماندگی یا احساس خجالت کنید.
اختلال اضطراب ناشی از یک وضعیت پزشکی: شامل علائم اضطراب یا وحشت شدید است که مستقیماً ناشی از یک مشکل سلامت جسمی است.
اختلال اضطراب فراگیر: شامل اضطراب و نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد فعالیت ها یا رویدادها – حتی مسائل عادی و معمولی است. این نگرانی با شرایط واقعی تناسب ندارد، کنترل آن دشوار است و بر احساس فیزیکی شما تأثیر می گذارد. اغلب همراه با سایر اختلالات اضطرابی یا افسردگی رخ می دهد.
اختلال پانیک: شامل دوره های مکرر احساسات ناگهانی اضطراب و ترس یا وحشت شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد (حملات پانیک). ممکن است احساس عذاب قریب الوقوع، تنگی نفس، درد قفسه سینه، یا تپش قلب تند داشته باشید. این حملات پانیک ممکن است منجر به نگرانی در مورد تکرار مجدد آنها یا اجتناب از موقعیت هایی شود که در آن رخ داده اند.
لالی انتخابی: عبارت است از شکست مداوم کودکان در صحبت کردن در موقعیت‌های خاص، مانند مدرسه، حتی زمانی که می‌توانند در موقعیت‌های دیگر مانند خانه با اعضای نزدیک خانواده ارتباط برقرار کنند. این مساله می تواند در مدرسه، کار و عملکرد اجتماعی تداخل ایجاد کند.
اختلال اضطراب جدایی یک اختلال دوران کودکی است که با اضطرابی بیش از حد برای سطح رشد کودک و مربوط به جدایی از والدین یا دیگرانی که نقش والدینی دارند، مشخص می شود.
اختلال اضطراب اجتماعی: شامل سطوح بالایی از اضطراب، ترس و اجتناب از موقعیت های اجتماعی به دلیل احساس خجالت، خودآگاهی و نگرانی در مورد قضاوت شدن یا نگاه منفی دیگران است.
فوبیای خاص با اضطراب شدید: هنگامی که در معرض یک شی یا موقعیت خاص قرار می گیرید و تمایل به اجتناب از آن مشخص می شود. فوبیا باعث ایجاد حملات پانیک در برخی افراد می شود.
اختلال اضطراب ناشی از مواد: با علائم اضطراب یا هراس شدید مشخص می شود که نتیجه مستقیم مصرف نادرست داروها، مصرف داروها، قرار گرفتن در معرض یک ماده سمی یا ترک مواد مخدر است.
سایر اختلالات اضطرابی مشخص شده و اختلالات اضطرابی نامشخص اصطلاحاتی برای اضطراب یا فوبیا هستند که معیارهای دقیقی برای هیچ اختلال اضطرابی دیگری ندارند اما به اندازه کافی مهم هستند که ناراحت کننده و مخرب باشند.
علل اضطراب
علل اختلالات اضطرابی به طور کامل شناخته نشده است. به نظر می رسد تجربیات زندگی مانند رویدادهای آسیب زا باعث ایجاد اختلالات اضطرابی در افرادی می شود که از قبل مستعد اضطراب هستند. صفات ارثی نیز می تواند یک عامل باشد.
علل پزشکی
برای برخی افراد، اضطراب ممکن است با یک مشکل اساسی سلامت مرتبط باشد. در برخی موارد، علائم و نشانه های اضطراب اولین نشانه های یک بیماری پزشکی هستند. اگر پزشک مشکوک باشد که اضطراب شما ممکن است یک علت پزشکی داشته باشد، ممکن است آزمایشاتی را برای جستجوی علائم مشکل تجویز کند.
عوامل خطر
این عوامل ممکن است خطر ابتلا به اختلال اضطراب را افزایش دهند:
تروما: کودکانی که آزار و اذیت یا ضربه را تحمل کرده اند یا شاهد رویدادهای آسیب زا بوده اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال اضطرابی در مقطعی از زندگی هستند. بزرگسالانی که یک رویداد آسیب زا را تجربه می کنند نیز می توانند به اختلالات اضطرابی مبتلا شوند.
استرس ناشی از یک بیماری: داشتن یک وضعیت سلامتی یا بیماری جدی می تواند باعث نگرانی قابل توجهی در مورد مسائلی مانند درمان و آینده شما شود.
افزایش استرس یک رویداد بزرگ یا انباشته شدن موقعیت‌های استرس‌زای کوچک‌تر زندگی ممکن است باعث اضطراب مفرط شود – برای مثال، مرگ در خانواده، استرس کاری یا نگرانی مداوم در مورد مسائل مالی.
شخصیت: افرادی که تیپ های شخصیتی خاصی دارند بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات اضطرابی هستند.
سایر اختلالات سلامت روان: افراد مبتلا به سایر اختلالات سلامت روان، مانند افسردگی، اغلب دارای اختلال اضطرابی نیز هستند.
داشتن خویشاوندان خونی مبتلا به اختلال اضطرابی: اختلالات اضطرابی می تواند در خانواده ها ایجاد شود.
مواد مخدر یا الکل: مصرف مواد مخدر یا الکل یا سوء استفاده یا ترک می تواند باعث ایجاد یا تشدید اضطراب شود.
عوارض
داشتن یک اختلال اضطرابی بیشتر از اینکه شما را نگران کند می تواند منجر یا تشدید سایر شرایط روحی و جسمی شود، مانند:
- افسردگی (که اغلب با یک اختلال اضطرابی رخ می دهد) یا سایر اختلالات سلامت روان
- سوء استفاده از مواد
- مشکل در خواب (بی خوابی)
- مشکلات گوارشی یا روده ای
- سردرد و درد مزمن
- ایزوله سازی اجتماعی
- مشکلات عملکرد در مدرسه یا محل کار
- کیفیت پایین زندگی
- خودکشی
پیشگیری
هیچ راهی برای پیش‌بینی قطعی وجود ندارد که چه چیزی باعث ایجاد اختلال اضطرابی در فرد می‌شود، اما اگر مضطرب هستید می‌توانید اقداماتی را برای کاهش تأثیر علائم انجام دهید:
- زودتر کمک بگیرید: اگر تعلل کنید، درمان اضطراب مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان دشوارتر است.
- فعال بمانید: در فعالیت هایی شرکت کنید که از آنها لذت می برید و باعث می شود احساس خوبی نسبت به خودتان داشته باشید. از تعامل اجتماعی و روابط مراقبتی لذت ببرید، که می تواند نگرانی شما را کاهش دهد.
- از مصرف الکل یا مواد مخدر خودداری کنید: مصرف الکل و مواد مخدر می تواند باعث ایجاد یا تشدید اضطراب شود. اگر به هر یک از این مواد معتاد هستید، ترک آن می تواند شما را مضطرب کند. اگر به تنهایی نمی توانید آن را ترک کنید، به پزشک خود مراجعه کنید یا یک گروه حمایتی برای کمک به شما پیدا کنید.
برای ارزیابی تخصصی و دریافت کمک فوری، همین امروز وقت ویزیت خود را رزرو کنید.
