سندرم گیلن باره!
وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می کند. سندرم گیلن باره! می تواند باعث ضعف، بی حسی یا حتی فلج شود.
ضعف و گزگز در دست و پا معمولاً اولین علائم است. این احساسات می تواند به سرعت گسترش یابد و ممکن است منجر به فلج شود. در جدی ترین شکل آن، سندرم گیلن باره یک اورژانس پزشکی است. اکثر افراد مبتلا به این بیماری نیاز به درمان در بیمارستان دارند.
گیلن باره نادر است و علت دقیق آن مشخص نیست. اما دو سوم افراد در شش هفته قبل از شروع علائم گیلن باره، علائم عفونت دارند. عفونت‌ها می‌توانند شامل یک عفونت تنفسی یا دستگاه گوارش، از جمله بیماری کرونا باشند. گیلن باره نیز می تواند توسط ویروس زیکا ایجاد شود.
هیچ درمان شناخته شده ای برای بیماری گیلن باره وجود ندارد. چندین گزینه درمانی می توانند علائم را کاهش دهند و به سرعت بهبودی کمک کنند. اکثر افراد به طور کامل از بیماری بهبود می یابند، اما برخی از بیماری های جدی می توانند کشنده باشند. در حالی که بهبودی ممکن است چندین سال طول بکشد، اکثر افراد می‌توانند شش ماه پس از شروع علائم دوباره راه بروند. برخی از افراد ممکن است اثرات ماندگاری مانند ضعف، بی حسی یا خستگی داشته باشند.
علائم
سندرم گیلن باره اغلب با گزگز و ضعف شروع می شود که از پاها و ساق پا شروع می شود. به قسمت بالایی بدن و بازوها گسترش می یابد. برخی از افراد متوجه اولین علائم در بازوها یا صورت می شوند. با پیشرفت سندرم گیلن باره، ضعف عضلانی می تواند به فلج تبدیل شود.
علائم سندرم گیلن باره ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس سوزن و سوزن در انگشتان دست، پا، مچ پا یا مچ دست.
- ضعف در پاها که به قسمت بالایی بدن سرایت می کند.
- راه رفتن ناپایدار یا ناتوانی در راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها.
- مشکل در حرکات صورت، از جمله صحبت کردن، جویدن، یا بلعیدن.
- دوبینی یا ناتوانی در حرکت چشم.
- درد شدیدی که ممکن است در شب بدتر شود.
- مشکل در کنترل مثانه یا عملکرد روده.
- ضربان قلب سریع.
- فشار خون پایین یا بالا.
- مشکل در تنفس
- افراد مبتلا به بیماری گیلن باره معمولاً در عرض دو هفته پس از شروع علائم، بیشترین ضعف خود را تجربه می کنند.
انواع
علائم سندرم گیلن باره می تواند بر اساس نوع آن متفاوت باشد. سندرم گیلن باره اشکال مختلفی دارد. انواع اصلی عبارتند از:
- پلی رادیکولونوروپاتی دمیلینه کننده التهابی حاد (AIDP) شایع ترین شکل در آمریکای شمالی و اروپا است. شایع ترین علامت AIDP ضعف عضلانی است که از قسمت پایین بدن شروع شده و به سمت بالا گسترش می یابد.
- سندرم میلر فیشر (MFS)، که در آن فلج از چشم شروع می شود. MFS همچنین با راه رفتن ناپایدار همراه است. MFS در ایالات متحده کمتر رایج است اما در آسیا رایج تر است.
- نوروپاتی آکسون حرکتی حاد (AMAN) و نوروپاتی آکسون حاد حسی حرکتی (AMSAN) در ایالات متحده کمتر شایع هستند، اما AMAN و AMSAN در چین، ژاپن و مکزیک شایع تر هستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر گزگز خفیفی در انگشتان پا یا دست دارید که به نظر نمی رسد گسترش یا بدتر شود، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر هر یک از این علائم جدی را دارید، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید:
- گزگز که از پاها یا انگشتان پا شروع شده و اکنون به سمت بالا در بدن شما حرکت می کند.
- سوزن سوزن شدن یا ضعفی که به سرعت در حال گسترش است.
- هنگام دراز کشیدن صاف در نفس کشیدن مشکل دارید یا تنگی نفس.
- خفگی در بزاق.
بیماری گیلن باره یک بیماری جدی است که نیاز به بستری فوری دارد. زیرا می تواند به سرعت بدتر شود. هرچه درمان زودتر شروع شود، شانس بهبودی کامل بیشتر است.
علل
علت دقیق سندرم گیلن باره مشخص نیست. معمولاً روزها یا هفته ها پس از عفونت تنفسی یا دستگاه گوارش ظاهر می شود. به ندرت، جراحی یا واکسیناسیون اخیر می تواند باعث ایجاد سندرم گیلن باره شود.
در سندرم گیلن باره، سیستم ایمنی بدن شما – که معمولا فقط به ارگانیسم های مهاجم حمله می کند – شروع به حمله به اعصاب می کند. در AIDP، پوشش محافظ اعصاب، که به غلاف میلین معروف است، آسیب می بیند. این آسیب از انتقال سیگنال به مغز توسط اعصاب و ایجاد ضعف، بی حسی یا فلج جلوگیری می کند.
بیماری گیلن باره ممکن است در موارد زیر ایجاد شود:
- در بیشتر موارد، عفونت با کمپیلوباکتر، نوعی باکتری که اغلب در طیور پخته نشده یافت می شود.
- ویروس آنفولانزا.
- سیتومگالوویروس.
- ویروس اپشتین بار
- ویروس زیکا
- هپاتیت A، B، C و E.
- HIV، ویروسی که باعث ایدز می شود.
- پنومونی مایکوپلاسما.
- عمل جراحی.
- تروما.
- لنفوم هوچکین.
- به ندرت، واکسن آنفولانزا یا واکسیناسیون دوران کودکی.
- ویروس کووید 19.
- عوامل خطر
- سندرم گیلن باره می تواند همه گروه های سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما با افزایش سن، این خطر افزایش می یابد. همچنین در مردان کمی بیشتر از زنان است.
عوارض
سندرم گیلن باره بر اعصاب شما تأثیر می گذارد. از آنجایی که اعصاب حرکات و عملکرد بدن را کنترل می کنند، افراد مبتلا به سندرم گیلن باره ممکن است این موارد را تجربه کنند:
مشکل در تنفس.
ضعف یا فلج می تواند به عضلات کنترل کننده تنفس شما سرایت کند. این به طور بالقوه می تواند کشنده باشد. تا 22 درصد از افراد مبتلا به سندرم گیلن باره برای تنفس در هفته اول که برای درمان در بیمارستان بستری می شوند، به کمک دستگاه موقت نیاز دارند.
بی حسی باقیمانده یا سایر احساسات.
اکثر افراد مبتلا به سندرم گیلن باره به طور کامل بهبود می یابند یا فقط ضعف، بی حسی یا گزگز جزئی دارند.
مشکلات قلبی و فشار خون.
نوسانات فشار خون و ریتم نامنظم قلب از عوارض جانبی شایع سندرم گیلن باره هستند.
درد.
یک سوم افراد مبتلا به سندرم گیلن باره، درد عصبی را تجربه می کنند که ممکن است با دارو کاهش یابد.
مشکل در عملکرد روده و مثانه.
عملکرد کند روده و احتباس ادرار ممکن است ناشی از سندرم گیلن باره باشد.
لخته شدن خون.
افرادی که به دلیل سندرم گیلن باره تحرک ندارند در معرض خطر ابتلا به لخته شدن خون هستند. تا زمانی که نتوانید به طور مستقل راه بروید، ممکن است لازم باشد از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید و برای بهبود جریان خون از جوراب ساق بلند استفاده کنید.
زخم های فشاری.
اگر قادر به حرکت نباشید ممکن است در معرض خطر ایجاد زخم بستر، که به عنوان زخم فشاری نیز شناخته می شود، باشید. تغییر موقعیت مرتب ممکن است به جلوگیری از این مشکل کمک کند.
عود بیماری.
درصد کمی از افراد مبتلا به بیماری عود می کنند. عود می تواند حتی سال ها پس از پایان علائم باعث ضعف عضلانی شود.
هنگامی که علائم اولیه بدتر می شوند، خطر عوارض طولانی مدت جدی افزایش می یابد. به ندرت ممکن است مرگ در اثر عوارضی مانند سندرم دیسترس تنفسی و حملات قلبی رخ دهد.
برای اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.