سردرد شایع است، اما همه سردردها یکسان ایجاد نیستند. برخی احساس درد مبهمی دارند – آزاردهنده اما قابل کنترل اند. برخی از آنها باعث درد شدید می شوند و می توانند از عملکرد شما جلوگیری کنند. برخی هم جایی در این بین قرار می گیرند.
انواع سردرد
اغلب سردردهای رایج ارزیابی شده در مراقبت های فوری به یکی از سه دسته تقسیم می شوند:
- سردرد سینوسی با عفونت سینوس ها همراه است. آنها معمولا همراه با احتقان بینی و فشار سینوسی رخ می دهند.
- سردردهای تنشی ناشی از عوامل متعددی از جمله استرس هستند. آنها با ماهیچه های سفت در سر، گردن یا فک مرتبط هستند و به طور معمول مانند یک نوار سفت از درد مبهم در اطراف سر شما احساس می شوند. سردرد تنشی می تواند از 30 دقیقه تا یک هفته ادامه داشته باشد. “اما آنها درد خفیف‌تری دارند و به شما اجازه می‌دهد تا کاملاً عملکردی باقی بمانید.”
- سردردهای میگرنی باعث درد شدید و ضربان‌دار می‌شوند. آنها اغلب با علائم دیگری مانند حالت تهوع یا حساسیت به نور و صدا ظاهر می شوند. گاهی اوقات، قبل از آنها تغییرات بصری به عنوان یک هاله وجود دارد. آنها می توانند از 4 ساعت تا 3 روز طول بکشند و معمولاً در صورت حرکت بدتر می شوند. اینها انواع سردردهایی هستند که معمولاً افراد را به مراقبت های فوری یا اورژانس می فرستند. “میگرن می تواند ناتوان کننده باشد”
چه زمانی برای سردرد به اورژانس مراجعه کنیم؟
به ندرت، سردرد ممکن است نشانه یک اورژانس پزشکی، مانند سکته مغزی یا آنوریسم مغزی باشد. اگر سردرد شما با هر یک از علائم زیر همراه است به اورژانس مراجعه کنید:
- از دست دادن بینایی
- تب شدید
- گیجی
- بی حسی یا ضعف
- شروع ناگهانی سردرد شدید که از هیچ جا ناشی می شود، که گاهی اوقات سردرد “رعد و برق” نامیده می شود.
مراقبت های پزشکی برای سردرد
وقتی سردرد دارید که اورژانسی نیست چه باید بکنید؟
“چند چیز وجود دارد که می توانید در خانه امتحان کنید.از داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید. و مطمئن شوید که به خوبی هیدراته شده اید زیرا کم آبی می تواند سردرد را بدتر کند.
“اگر مطمئن نیستید که قدم بعدی شما چیست، مراقبت های فوری مجازی می تواند یک گزینه عالی باشد.”این راهی است برای صحبت با یک متخصص پزشکی آموزش دیده تا به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا می توانید داروهای خانگی را امتحان کنید یا اینکه نیاز به مراقبت های فوری یا اورژانس دارید.”
آیا مراقبت های فوری میگرن را درمان می کند؟
برای تشخیص مشکلات مرتبط با سردرد، متخصصین مغز و اعصاب می توانند آزمایشاتی از جمله:
- معاینه فیزیکی شامل علائم حیاتی
- معاینه عصبی
- تست قدرت، راه رفتن و رفلکس ها
- آزمایش عملکردهای حسی (مانند بینایی و شنوایی)
- ارزیابی مننژیت یا سایر عفونت ها
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی متعدد و متفاوت (NSAIDs) در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده با دارونما نشان داده‌اند که برای میگرن حاد مؤثر هستند. دوز توصیه شده کتورولاک دوز 60 میلی گرم عضلانی یا 30 میلی گرم عضلانی یا داخل وریدی (IV) هر 6 ساعت (حداکثر دوز روزانه 120 میلی گرم) است. تجویز داروهای NSAID به تنهایی با توجه به اثربخشی ثابت آنها هنگام مطالعه به صورت تک درمانی منطقی است.
استامینوفن
استامینوفن اغلب توسط بیماران قبل از ارائه ED مصرف می شود. در بررسی ای که در یک متاآنالیز انجام شده است تعداد استامینوفن مورد نیاز برای درمان میگرن حاد 12 عدد تخمین زده است. با توجه به هزینه کم، در دسترس بودن گسترده و مشخصات عوارض جانبی ایمن استامینوفن، این دارو یک داروی انتخاب اول مفید برای میگرن حاد است.
تریپتان ها
چندین دارو ساخته شده اند که می توانند از راه های دهانی، بینی یا زیر جلدی تزریق شوند. شواهد نشان می‌دهد که روش زیر جلدی سریع‌ترین و مؤثرترین است، اگرچه هیچ برتری واضحی از یک تریپتان بر دیگری وجود ندارد. عوارض جانبی شایع شامل واکنش های محل تزریق، سرگیجه و پارستزی است. تریپتان ها در بیماری های قلبی عروقی، بارداری، میگرن بازیلار، آنژین پرینزمتال و سکته ایسکمیک و با استفاده از ارگوتامین ها در 24 ساعت گذشته منع مصرف دارند. مطالعات همچنین نشان داده اند که درمان با تریپتان در بیماران مبتلا به میگرن طولانی مدت و شدید کمتر موثر است. با توجه به مشخصات عوارض جانبی، عدم کارایی در میگرن شدید و موارد منع مصرف نسبی، استفاده از تریپتان ارزش محدودی دارد.
ارگوتامین ها
به طور سنتی، دی هیدروارگوتامین (DHE) برای درمان میگرن استفاده می شود، زیرا روی گیرنده های سروتونین 1B و 1D، مشابه تریپتان ها، عمل می کند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد DHE همراه با یک داروی ضد استفراغ به اندازه مپریدین، والپروات یا کتورولاک در تسکین میگرن و جلوگیری از عود آن مؤثر است. با این حال، مطالعاتی که اثربخشی تک درمانی DHE را با درمان ضد استفراغ مقایسه می‌کنند، کوچک هستند و به نفع درمان‌های غیر DHE هستند. موارد منع مصرف DHE مشابه موارد منع مصرف تریپتان ها است. با توجه به عوارض جانبی بالقوه و عدم برتری در مقایسه با روش های درمانی رایج، استفاده از ارگوتامین یک استراتژی ترجیحی برای بیماران نیست.
اپیوئیدها
در مقایسه با NSAID ها، DHE و داروهای ضد استفراغ، اپیوئیدها برای میگرن مؤثر نیستند. متأسفانه، بیشتر متون در مورد استفاده از مواد اپیوئیدی برای میگرن زمانی منتشر شد که معمولاً از مپریدین استفاده می شد.
استفاده از مواد اپیوئیدی برای کنترل میگرن نیز با نرخ عود بالاتر، ناتوانی عملکردی بیشتر و افزایش احتمال تکرار مراجعه به اورژانس مرتبط است.
در حالی که این داده ها نمی توانند علت را نشان دهند، اما نشان می دهند که مواد اپیوئیدی یک استراتژی خط اول موثر برای بیماران مبتلا به میگرن شدید نیستند. با این حال، شرایطی وجود دارد که در آن استفاده از مواد اپیوئیدی در اورژانس به عنوان درمان خط دوم برای یک بیمار مبتلا به میگرن حاد کاملاً مناسب است و در غیر این صورت صحیح نیست.
دگزامتازون
نقش دگزامتازون در درمان فرآیندهای التهابی میگرن حاد مورد بررسی قرار گرفته است. دگزامتازون تزریقی کمکی (10 تا 25 میلی گرم به صورت داخل وریدی یا عضلانی) نمرات درد حاد را کاهش نداد، اما احتمال عود میگرن را در 72 ساعت کاهش داد.
درصورتی که از میگرن یا سردردهای شدید رنج می برید در اولین فرصت وقت ویزیت خود را با ما تنظیم کنید.
https://www.massgeneralbrigham.org/en/about/newsroom/articles/urgent-care-for-headache