لرزش
یک حرکت عضلانی غیرعمدی، ریتمیک و شامل حرکات رفت و برگشتی یک یا چند قسمت از بدن است. بیشتر لرزش‌ها در دست‌ها رخ می‌دهند. اگرچه می‌توانند بازوها، سر، صورت، صدا، تنه و پاها را نیز تحت تأثیر قرار دهند. علت لرزش سر؟
گاهی اوقات لرزش نشانه یک اختلال عصبی دیگر یا عارضه جانبی برخی داروها است. اما شایع‌ترین نوع آن در افراد سالم رخ می‌دهد. برخی از انواع لرزش ارثی هستند و در خانواده‌ها دیده می‌شوند. در حالی که برخی دیگر علت شناخته‌شده‌ای ندارند.
مصرف بیش از حد الکل یا ترک الکل می‌تواند سلول‌های عصبی خاصی را از بین ببرد و منجر به لرزش، به ویژه در دست شود. سایر علل شامل پرکاری تیروئید و استفاده از برخی داروها است.
لرزش ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در افراد میانسال و مسن شایع است. انواع مختلفی از لرزش وجود دارد، از جمله: لرزش اساسی (که گاهی اوقات لرزش اساسی خوش‌خیم نامیده می‌شود) شایع‌ترین نوع لرزش غیرطبیعی است.
در این نوع لرزش، دست‌ها اغلب تحت تأثیر قرار می‌گیرند. اما سر، صدا، زبان، پاها و تنه نیز ممکن است درگیر شوند. لرزش سر ممکن است به صورت حرکت «بله-بله» یا «خیر-خیر» دیده شود. شروع آن معمولاً پس از ۴۰ سالگی است. اگرچه علائم می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند.
لرزش پارکینسونی
ناشی از آسیب به ساختارهایی در مغز است که حرکت را کنترل می‌کنند. این لرزش به طور کلاسیک در دست‌ها دیده می‌شود، اما ممکن است چانه، لب‌ها، پاها و تنه را نیز تحت تأثیر قرار دهد. لرزش دیستونیک در افرادی در تمام سنین که مبتلا به دیستونی هستند، رخ می‌دهد. دیستونی یک اختلال حرکتی است که در آن انقباضات غیرارادی مداوم عضلات باعث حرکات پیچشی یا حالت‌ها یا موقعیت‌های دردناک می‌شود.
تشخیص
تشخیص لرزش اساسی شامل بررسی سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و علائم و معاینه فیزیکی است. هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص لرزش اساسی وجود ندارد. تشخیص آن اغلب مستلزم رد سایر بیماری‌هایی است که می‌توانند باعث علائم شوند. برای انجام این کار، متخصص ممکن است آزمایش‌های زیر را پیشنهاد کند.
معاینه عصبی
در معاینه عصبی، متخصص، عملکرد سیستم عصبی شما را آزمایش می‌کند. این ممکن است شامل بررسی موارد زیر باشد:
- رفلکس‌های تاندونی.
- قدرت و تون عضلانی.
- بررسی حس های مختلف.
- وضعیت قرارگیری بدن و هماهنگی.
- راه رفتن و تعادل.
تست های آزمایشگاهی
خون و ادرار ممکن است برای بررسی عوامل مختلفی از جمله موارد زیر آزمایش شوند:
- بیماری تیروئید.
- مشکلات متابولیک.
- عوارض جانبی داروها.
- سطح مواد شیمیایی که ممکن است باعث لرزش شوند.
تست‌های عملکردی
- تست لرزش اساسی
- تست لرزش اساسی
- بزرگنمایی تصویر
برای ارزیابی لرزش، متخصص ممکن است از شما بخواهد: - از یک لیوان بنوشید.
- دست‌های خود را کشیده نگه دارید.
- بنویسید.
- یک مارپیچ رسم کنید.
یک متخصص که هنوز مطمئن نیست که لرزش، لرزش اساسی است یا بیماری پارکینسون، ممکن است اسکن ناقل دوپامین را تجویز کند. این یک آزمایش تصویربرداری ویژه است که از یک داروی تزریقی برای نشان دادن محل قرارگیری ماده شیمیایی دوپامین در مغز استفاده می‌کند. این مورد می‌تواند به متخصص مغز و اعصاب کمک کند تا تفاوت بین دو نوع لرزش را تشخیص دهد.
درمان لرزش سر
برخی از افراد مبتلا به لرزش اساسی در صورت خفیف بودن علائم، نیازی به درمان ندارند. اما اگر لرزش اساسی شما کار کردن یا انجام فعالیت‌های روزانه را دشوار می‌کند، گزینه‌های درمانی را با پزشک خود بررسی کنید.
گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروها
مسدودکننده‌های بتا.
بتابلاکرهایی مانند پروپرانولول (Inderal LA، InnoPran XL، Hemangeol) که معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند، به تسکین لرزش در برخی افراد کمک می‌کنند. بتابلاکرها ممکن است برای افراد مبتلا به آسم یا برخی مشکلات قلبی گزینه مناسبی نباشند. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی، سبکی سر یا مشکلات قلبی باشد.
داروهای ضد تشنج.
پریمیدون (میسولین) ممکن است در افرادی که به بتابلاکرها پاسخ نمی‌دهند، مؤثر باشد. سایر داروهایی که ممکن است تجویز شوند عبارتند از گاباپنتین (Gralise، Neurontin، Horizant) و توپیرامات (Topamax، Qudexy XR و غیره). عوارض جانبی شامل خواب‌آلودگی و حالت تهوع است که معمولاً در مدت کوتاهی از بین می‌روند.
آرام‌بخش‌ها.
متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است از بنزودیازپین‌هایی مانند کلونازپام (کلونوپین) برای درمان افرادی که لرزش آنها با تنش یا اضطراب بدتر می‌شود، استفاده کنند. عوارض جانبی می‌تواند شامل خستگی یا آرام‌بخشی خفیف باشد. این داروها باید با احتیاط مصرف شوند زیرا می‌توانند عادت‌زا باشند.
تزریق‌های مسدودکننده عصب.
تزریق اونابوتولینوم‌توکسینA، که با نام بوتاکس نیز شناخته می‌شود، ممکن است در درمان برخی از انواع لرزش، به ویژه لرزش سر و لرزش صدا مفید باشد. تزریق بوتاکس می‌تواند لرزش را تا یک دوره سه ماهه بهبود بخشد.
با این حال، اگر بوتاکس برای درمان لرزش دست استفاده شود، می‌تواند باعث ضعف در انگشتان شود. اگر بوتاکس برای درمان لرزش صدا استفاده شود، می‌تواند باعث گرفتگی صدا و مشکل در بلع شود.
درمان
متخصصان ممکن است فیزیوتراپی یا کاردرمانی را پیشنهاد کنند. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند تمریناتی را برای بهبود قدرت، کنترل و هماهنگی عضلات به شما آموزش دهند.
کاردرمانگران می‌توانند به شما در سازگاری با زندگی با لرزش اساسی کمک کنند. درمانگران ممکن است دستگاه‌های تطبیقی را برای کاهش تأثیر لرزش بر فعالیت‌های روزانه شما پیشنهاد کنند. این دستگاه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- لیوان‌ها و ظروف سنگین‌تر.
- وزنه‌های مچ دست.
- ابزارهای نوشتاری پهن‌تر و سنگین‌تر، مانند خودکارهای با دسته پهن.
دستگاه‌های تحریک عصب
یک دستگاه تحریک عصب محیطی الکترونیکی پوشیدنی (Cala Trio، Cala kIQ) یک گزینه درمانی جدیدتر برای افراد مبتلا به لرزش اساسی است. این دستگاه به مدت ۴۰ دقیقه و دو بار در روز به صورت مچ‌بند پوشیده می‌شود. این دستگاه با تحریک اعصاب و عضلات، پاسخی عضلانی ایجاد می‌کند که لرزش را کاهش می‌دهد. مطالعات نشان داده‌اند که این دستگاه می‌تواند تا حدودی لرزش را بهبود بخشد.
جراحی
اگر لرزش‌های شما به شدت ناتوان‌کننده هستند و به داروها پاسخ نمی‌دهید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
تحریک عمقی مغز.
این رایج‌ترین نوع جراحی برای لرزش اساسی است. شامل قرار دادن یک پروب الکتریکی بلند و نازک در بخشی از مغز است که باعث لرزش می‌شود، که به عنوان تالاموس شناخته می‌شود.
یک سیم از پروب از زیر پوست به دستگاهی به نام نوروسیمیولاتور که زیر پوست قفسه سینه قرار می‌گیرد، متصل می‌شود. این دستگاه پالس‌های الکتریکی بدون درد را برای قطع سیگنال‌های تالاموس که ممکن است باعث لرزش شوند، ارسال می‌کند.
عوارض جانبی تحریک عمقی مغز می‌تواند شامل نقص دستگاه و مشکلات کنترل حرکتی، گفتار یا تعادل باشد. سردرد و ضعف نیز ممکن است از عوارض جانبی باشند. پس از مدتی یا تنظیم دستگاه، عوارض جانبی اغلب از بین می‌روند.
تالاموتومی اولتراسوند متمرکز.
این جراحی غیرتهاجمی شامل استفاده از امواج صوتی متمرکز است که از طریق پوست و جمجمه عبور می‌کنند. امواج گرما ایجاد می‌کنند تا بافت مغز را در ناحیه خاصی از تالاموس از بین ببرند تا لرزش متوقف شود. جراح از ام آر آی برای هدف قرار دادن ناحیه صحیح مغز و اطمینان از تولید دقیق گرمای مورد نیاز برای عمل توسط امواج صوتی استفاده می‌کند.
تالاموتومی اولتراسوند متمرکز در یک طرف مغز انجام می‌شود. این جراحی بر طرف دیگر بدن، غیر از سمتی که انجام شده است، تأثیر می‌گذارد.
تالاموتومی اولتراسوند متمرکز ضایعه‌ای ایجاد می‌کند که می‌تواند منجر به تغییرات دائمی در عملکرد مغز شود. برخی از افراد دچار تغییر در حس، مشکل در راه رفتن یا مشکل در حرکت شده‌اند. با این حال، اکثر عوارض به خودی خود از بین می‌روند یا به اندازه‌ای خفیف هستند که در کیفیت زندگی اختلال ایجاد نمی‌کنند.
برای الاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.